Advaita, uniting me with you.....

Advatita ,the spiritual theory of non dualism  is not just a religious commentary but a way of realizing the dominating truth which strewn across the mystical landscapes of India through the exquisite philosopher Adi Shankara.

He consolidated the doctrine of Advaita vedanta in his commentories on the "Prasthana Trayi" as "Brahma satyam jagat mithya,jivo Brahmaiva na parah".According to the philosophy the "supreme" cosmic energy(Brahman) is the only reality and everything else are illusionary.The concept proposes the non-dualism by uniting each individual soul is nothing but very minute representation of one ultimate spirit.

There is no need to explore for the existence of this chief power,to think of its shape,vastness,color,effects....

   
   That is the intangible force holding the entire universe with miraculous energy to create lives,to support their existence,whether we believe it as gravitational force ,or oxygen or water,or food,it's all nothing but realization of the same omnipotent power in different perception.The only reality which is the creator,survivor,destroyer,which is the energy in the vibrant fire,in the whirlwind,in the waves ,in the magnanimous power of the universe,in the phantasm vibrations,in the sounds,lights,lives,dead... ...

    The theory of non dualism laid foundation for harmony,peace and unity by not distinguishing me from you,treating everything existing ,evolving and finally  ending from that eternal  absolute,transcendental,omnipresent ,infinite spirit which we try to perceive in name of "God" .

Life In Search Of......

When Rain Drops Fall On Me
When Blue Waves Touches The Glacier
When Dew Drops Fallen On Green Grass
... Touches My Feet In Winter....

When There Is Silence After Storm And
Everything Is Brighter Than Before
When There Is So Much Thundering In Sky
When Day Becomes Night....

When Glow Worms Dances On The River Banks
When I am Standing Near The Window a
Moonlight falls On Me....  

When The Snow Covered Peaks Starts
Melting In The Summer Time...
In every thing in every drop of "TEARS"

I m finding my self ....

Where Am I....???
Where is My "SOUL"...???
Where is My "LIFE"...?? 

When the end????.......

Barren Bastille, languished by unnerving monstrous accinge....rusted beatitudes.....Impelled to loose penetration.....limoused hopes searching where people left their polemics....those zetetic thoughts stopped intruding into the conscience of lives......manacled intuition confusing that anfractuous maze, making meander towards an unseen destiny....... 

Religious imperialism contaminating consciousness ,constraining to attain imperturbable liberty..
The religious attrition is establishing a pandemic imperialism leading to emanation of never ending redoubtable crimes. It is really a loathsome spirit which effuses desolating inhuman acts.

How one can forget that detriment attack on Mumbai which enveloped the entire city with its cruel eccentricity for nearly 59 hours, proved to be one of the bloodiest pages in the history of religious butchery. And within a short span the city started speaking about another bloodthirstiness in the heart of terrorists.!

         Those devastated buildings, withered corpses, obfuscating agony, roberant obsession, frozened tears, suffocation….sprinkled blood encompassed the whole environment, darkness captured the city glory… lost the charm  with a quick boisterous invasion which extinguished the whole majesty …fumes spoke about the incident. The unbridled ebullition whisked the lives into a world of hell within few seconds.

 

         The most intricate question is where this vicious spirit rooted? what makes the people to effuse the most desperate acts in name of religion?.......

              

        Well the history speaks about the many such  inhuman acardiac actions especially with respect to antimonarchical fights, cast discrepancy or disdained people stories.

The crusades against the Albigensian in the thirteenth century, proved to be the bitterest.. The sacrifices of the Goth and Mexican, and the revolting cruelties of the Polynesian and the negro of Dahomy, are scarcely equal to the savage butcheries

. 

         Sismondi's History of Crusades against the Albigenses, remind a passage from Wheaton's Northmen. "The religion of Odin stimulated the thirst of blood by promising the joys of Valhalla (heaven) as the reward of those who fell gloriously in battle." Which is the better, the religion of the Northman or the Catholic? The former has at least the redeeming feature of bravery, while the last is distinguished only for its ferocity. Mahomet might be justly indignant if compared with Simon de Montfort.

           
         Prescott, speaking of the Aztec or Mexican human sacrifices and the Inquisition, gives the preference to the former; for the Inquisition, he remarks, not only "branded its victims with infamy in this world, but consigned them to everlasting perdition in the next." he says: "Few will sympathize, probably, with the sentence of Torquemada, who concludes his tale of woe by coolly dismissing the soul of the victim (of Mexican sacrifice) to sleep with those of his false gods in hell."

       The massacre of St. Bartholomew is another terrible proof of the power of religious faith to convert man into a fiend. Probably thirty or forty thousand victims perished in Paris and in the provinces in this one butchery! And it would be almost impossible to describe the variety of forms in murder, or to give a catalogue of the cruelties practiced. Even children of ten or twelve years engaged in the work of blood, and were seen cutting the throats of heretic infants!

 

      The revolting spectacles of the auto-da-fe, continued for so long a period, could not fail to have the most hardening influence on Spaniards feelings. In Spain, as in Italy, religion is associated with crime, and protected (protects it?) by its sanctions. Thieves and prostitutes have their images of the Virgin, their prayers, their holy water, and their confessions. Murderers find a sanctuary in the churches and convents. Crimes of the blackest character are left unpunished in consequence of the immunities granted to the clergy."

     The religious cruelty not only succumb the lives but will have emasculating effects on the mainstay of people.People who lost faiths,hopes ,intuition and everything are living in some obscure obsession, unspoken fights ,dried up desires, thoughts bonded with fear, confused conscience , silent cry ,proving  dumb evidences for the past misery. The same red stained blood flows in each ,the same wind blows for all, the same  planet shelters all its creations, and the same evolution goes on….Still people believe in unproven differentiations and illogical beliefs and practices.

A lot of introspecting questions converging again to one more question…..Still we cannot let our hopes perished, should live in an obfuscating expediency to emancipate the nation from the devil perils in the name of religion, God and rational discrimination..

ಇರುವುದೆಲ್ಲವ ಬಿಟ್ಟು ಇರದುದರೆಡೆಗೆ ತುಡಿವುದೇ ಜೀವನ........

ಮುಸ್ಸಂಜೆ ಹೊತ್ತು .ಒಂದಷ್ಟು relax ಮಾಡುವ ಮನಸ್ಸು.ಮನೆಯ ಮುಂಬಾಗದಲ್ಲಿ ಕಾಲುಚಾಚಿ ಕುಳಿತು ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಗುತಿದ್ದ ಜನರನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸುತಿತ್ತು ಕಣ್ಣುಗಳು.
ತಟ್ಟನೆ ಒಂದು ಕಪ್ಪು ನಾಯಿ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಓಡಾಡುವುದನ್ನು ನೋಡುತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಮನಸ್ಸಿನ ಯಾವುದೊ ಮೂಲೆಯಿಂದ ಹಟತ್ತನೆ ಮೂಡಿಬಂದ ಪದ "Tommy"!!.
ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗಾಗಲೇ ಬಾಲ್ಯದ ಒಂದು ಸವಿನೆನಪಿನತ್ತ ಮನಸ್ಸು ಪಯಣ ಬೆಳಸಿತ್ತು.

ನನಗೆ ಸುಮಾರು 4 ರಿಂದ 5 ವರ್ಷ.ಬಾಲ್ಯದ ಮುಗ್ದತೆ ನೋಡಿದ ಯಲ್ಲಾ ವಸ್ತುಗಳಲ್ಲೂ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಕುತೂಹಲ ಹುಟ್ಟಿಸುತಿದ್ದ ವಯಸ್ಸು. ಪ್ರಾಣಿ ಪಕ್ಷಿಗಳು ,ಅಪ್ಪನ violin ನಿಂದ ಮುಡಿಬರುತಿದ್ದ ನಿನಾದ ,ಅಮ್ಮ ಹೇಳುತಿದ್ದ 'fairy tales', ಮನೆಯ ಕೊಣೆಕೊಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಗುತಿದ್ದ ನನ್ನ ಆಟಿಕೆಗಳು ,ನೀಲಾಕಾಶದ ಮುದ್ದು ಚಂದಮಾಮ ಎಲ್ಲವೂ ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಜಗತ್ತಿನ ಅಮೂಲ್ಯ ವಸ್ತುಗಳು.

ಅದೇನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದಲೂ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಬಗೆಗೆ ತೀವ್ರ ಪ್ರೀತಿ ನನಗೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಅಕ್ಕಿ ಕಾಳುಗಳನ್ನು ಗುಬ್ಬಿಗಳಿಗೆ ಹಾಕಿ ,ಅವುಗಳ ಚೀಕ್ ಚೀಕ್ ಶಬ್ದ ಮನೆಯನ್ನು ಆವರಿಸಿದಾಗ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಉತ್ಸಾಹ.ಮನೆಯ ಹಿಂದಿನ ಹಿತ್ತಿಲು, ಅಮ್ಮನ ಕೈದೋಟ ಯಾವಾಗಲೂ ನನ್ನನ್ನು ತನ್ನತ್ತ ಕೈಸೆಳೆದು ಕರೆಯುತಿತ್ತು.

ಅದೊಂದು ದಿನ ಬೆಳಗಿನ ಹೊತ್ತು. ಸಕ್ಕರೆ,ತುಪ್ಪ ಸವರಿದ ರೊಟ್ಟಿಯ roll ಮಾಡಿಕೊತ್ತಿದ್ಲು ಅಮ್ಮ.ಅದನ್ನ ಸವಿಯುತ್ತ ಎಂದಿನಂತೆ ಹಿತ್ತಿಲಲ್ಲಿ ಓಡಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ ,ಏನೋ ನನ್ನ ಕಾಲುಗಳ ಸುತ್ತ ಹರಿದಾಡಿದ ಅನುಭವ .ಕಣ್ಣುಗಳು ಅಹೊತ್ತಿಗೆ ಸೆರೆಹಿಡಿದಿದ್ದ ವಿಸ್ಮಯ ಚಿತ್ರಣ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಮುದ್ದಾದ ನಾಯಿಮರಿ. ಅದರ ವಿಶಾಲ ಮಿಂಚಿನ ಕಣ್ಣುಗಳು ,ನೀಳವಾದ ಕಿವಿಗಳು,ತಳ ತಳನೆ ಹೊಳೆಯುತಿದ್ದ ಆ ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣದ ನಾಯಿಮರಿ ನನ್ನನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸಿಬಿಟಿತ್ತು.ನನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಅರ್ಧ ರೊಟ್ಟಿಯನ್ನು ಅದಕ್ಕೆ ಕೊಟ್ಟು ,ಹೇಳಲಾರದ ಖುಷಿಯಲ್ಲಿ ತೇಲುತಿದ್ದೆ ನಾನು.ಬಾಲ್ಯವೇ ಹಾಗೆ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ವಸ್ತುಗಳಲ್ಲೂ ,ವಿಷಯಗಳಲ್ಲೂ ಮನಸ್ಸು ಸಂತೋಷವನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಒಂದು ವಿಸ್ಮಯ ಅನುಭೂತಿ. ಅಮ್ಮ 'ಪಾಪು ಒಳಗೆ ಬಾ' ಅಂತ ಕರೆದಿದ್ದಳು.ಇಷ್ಟಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಹೋಗಬೇಕಾಯ್ತು.

ಮಾರನೆ ದಿನ ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಕಾಲುಗಳು ಅದೇ ಜಾಗದತ್ತ ತಿರುಗುತಿದ್ದವು,ಕಣ್ಣುಗಳು ಹುಡುಕುತ್ತಿತ್ತು ಎಲ್ಲಿ ನಾಯಿಮರಿ ಅಂತ....ಆ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಮತ್ತೆ ಆ ಪುಟ್ಟ ಮರಿಯನ್ನ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಅವರ್ಣನೀಯ ಆನಂದ.
ಆ ಅನಾಮದೇಯ ಮರಿ ' Tommy' ಆಗಿ ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಅವಿಸ್ಮರಣೀಯ ಗೆಳೆಯನಾಗಿ ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ 'fantasy' ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿಹೋಗಿದ್ದ.ಅಂದಿನಿಂದ ಪ್ರತಿದಿನವೂ ಬೆಳಗ್ಗೆ,ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ,ರಾತ್ರಿ ನನ್ನ ಆಹಾರದ ಅರ್ಧ 'Tommy' ಗೇ ಮೀಸಲಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು.


















ನಾನು ತುಂಬಾ lucky.ನನ್ನ ಅಪ್ಪ ,ಅಮ್ಮನಿಂದಲೇ ಹೊರಜಗತ್ತಿನೊಂದಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಪರಿಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಪಂಧಿಸುವುದನ್ನು ಕಲಿತಿದ್ದೆ .ಅವರು ನನಗೆ ತಪ್ಪಲ್ಲದ ಯಾವುದೇ ವಿಷಯಕ್ಕೂ restrict ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಮತ್ತು 'Tommy' ಯ ಆ ಮಧುರ ಬಾಂಧವ್ಯ ನೋಡಿ ಬಾಗಿಲು ಹತ್ತಿರ ನಿಂತು ಮುಗುಳು ನಗುತ್ತಿದದ್ದನ್ನ ನಾನು ತಿಳಿದಿದ್ದೆ. ಆಮೇಲೆ ಅಮ್ಮ Tommy ಗೆ ಅರ್ಧ ಯಾಕೆ ಅಂತ ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿಯೇ ತಿಂಡಿ ಕೊಡುತಿದ್ಲು ನಂಗೆ.
ನೋಡುತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಸುಮಾರು ಒಂದು ವರ್ಷ ಕಳೆದಿತ್ತು.ಪುಟ್ಟ Tommy ಮರಿ ಈಗ handsome boy ಆಗಿದ್ದ:).......

ಕಾರಣಾಂತರಗಳಿಂದ ನಾವು ಆ ಮನೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕಾಗಿ ಬಂತು.ಆ ಹೊಸ ಮನೆ ಈಗಿದ್ದ ಮನೆಯಿಂದ ಸುಮಾರು ಒಂದು km ದೂರವಿತ್ತು . ಅದೊಂದು ದಿನ ನನಗೆ Tommy ಗೆ ತಿಂಡಿ ಕೊಡೋದು ಮರತೇ ಹೋಗಿತ್ತು .ಅಪ್ಪನ ಜೊತೆ ಹೊಸ ಮನೆ ನೋಡಲು ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ .............
ಆ ಹೊಸ ಮನೆಯ gate ಹತ್ತಿರ ವಾಪಾಸು ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಕಾದಿತ್ತು. ಅದೇ ಮಿಂಚು ನೋಟದ Tommy ಹೊರಗಡೆ ನನ್ನನ್ನು ಹುಡುಕುತಿತ್ತು.ಅದೊಂದು ಅದ್ಭುತ !!..ಅದೆಂಥ ಸ್ಪರ್ಶ ಜ್ಞಾನದಿಂದ ಅದು ಒಂದು km ದೂರ ನಾವಿರುವ ಸರಿಯಾದ ಸ್ತಳಕ್ಕೆಬಂದು ತಲುಪಿತ್ತು amazing!!!...

ಮನುಷ್ಯನ ಮನಸ್ಸು ಹೊಸತನಕ್ಕೆ ತುಡಿಯುವುದು ಸಹಜ. ಆದರೆ ಆ ಹೊಸತನದ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿ ಹಳೆಯ ಅದೆಷ್ಟೋ ಅನರ್ಘ್ಯ ಗಳನ್ನ ಮರೆತು ಹೋಗುವುದು ದುರಂತ. ಒಂದು ವಾರದ ಹತ್ತಿರ ಆ ನಾಯಿ ನನ್ನನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಪ್ರತಿನಿತ್ಯವೂ ಒಂದು km ಪ್ರಯಾಣ ಬೆಳಸಿ ನಮ್ಮ ಹೊಸ ಮನೆಯತ್ತ ಬರುತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಹೊಸತಾದ ಜಗತ್ತು ನನ್ನನ್ನು ಅಕ್ರಮಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅದು it's not of so important ಅನ್ನಿಸಿತ್ತು ...ಅರಿವಾಗುವ ಮುನ್ನ ನಾನು ನನ್ನ ಹಳೆಯ ಗೆಳೆಯನನ್ನ ಯಲ್ಲೋ ignore ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ......

ಹೊಸತನದ ಸೆಲೆಯಿಂದ ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡ ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಹೃದಯ ಮತ್ತೆ ಹುಡುಕಲಾರಂಭಿಸಿತ್ತು Tommy ಯನ್ನ. ಅಪ್ಪನ ಜೊತೆ ಹಳೆ ಮನೆಯ ರಸ್ತೆಯ ಗಲ್ಲಿಗಳಲ್ಲಿ ಹುಡುಕಿದರೂ Tommy ಮತ್ತೆ ಸಿಗಲೇ ಇಲ್ಲ ......


ಜೀವನ ಯಾವಾಗಲು ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ illusion ಹಿಂದೆ ಓಡುತ್ತದೆ...ಕನಸುಗಳು ಮನುಷ್ಯನ ಚೈತನ್ಯವನ್ನು ಪುಷ್ಟಿಗೊಳಿಸುವುದು ನಿಜ.ಆದರೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಕನಸುಗಳು ವಾಸ್ತವವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಕೈಗೆ ಸಿಗದ ಮರೀಚಿಕೆಯ ಬೆನ್ನುಹತ್ತಿ ಓಡುತ್ತಿರುತ್ತದೆ.even a millionaire wants to be a billionaire!!...
ಸಾಕಾಗುವಷ್ಟು ಓಡಿ ಯಲ್ಲವನ್ನೂ ಪಡೆದರೂ ಮನಸ್ಸು ಒಂದು ಹಂತದಲ್ಲಿ ಹಳೆಯ ಮಾಸಿದ ದರ್ಪಣ ಹಿಡಿದು ಆ ನಿರಂತರ ಓಟದಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಅದೆಷ್ಟೋ ಹಳೆಯ ಅಪೂರ್ವ ವಸ್ತುಗಲಳನ್ನ ,ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನ , ನೆನಪುಗಳನ್ನ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಸಂವೇದನೆಯ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸಿದಾಗ ಒಂದು ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ' something missing!' ಅನ್ನಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಜೀವನದ ಪಥ ಇರುವುದೆಲ್ಲವ ಬಿಟ್ಟು ಇರದುದರೆಡೆಗೆ ಪ್ರಯಾಣ ಬೆಳಸುತ್ತದೆ...

ಈಗಲೂ ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಸವಿನೆನಪಿನ ಪುಟಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ,ಮತ್ತೆ ತಿರುಗಿ ಪಡೆಯಲಾರದ ಅವಿಸ್ಮರಣೀಯ ಸುಂದರ ಕವನ 'Tommy'.ಇವತ್ತಿಗೂ ಯಾವುದೇ ನಾಯಿಮರಿಯನ್ನ ನೋಡಿದಾಗ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಮೂಡಿಬರುವ ಪ್ರಥಮ ಚಿತ್ರಣ Tommy...
ಜೀವನದ ಈ ವಿಚಿತ್ರ ಹೊಸತನ್ನು ಅರಸುವ ತವಕದಲ್ಲಿ ,ಒಂದು ಹಂತಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ,ಅವೆಷ್ಟೋ ಅಮುಲ್ಯವಾದವುಗಳು ನಮಗೆ ವಿಧಾಯ ಹೇಳಿರುತ್ತವೆ.ಸೂರ್ಯ ಆ ದಿನದ ಅಸ್ತಂಗತಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧನಾಗುತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಬಾಲ್ಯದ ಆ ನೆನಪುಗಳು ಗೋಪಾಲಕೃಷ್ಣ ಅಡಿಗರ ಕವಿತೆಯ 'ಇರುವುದೆಲ್ಲವ ಬಿಟ್ಟು ಇರದುದರೆಡೆಗೆ ತುಡಿವುದೇ ಜೀವನ' ಸಾಲುಗಳು ಬದುಕಿನ ವಾಸ್ತವಕ್ಕೆ ಯಷ್ಟು ಹತ್ತಿರ ಅನ್ನಿಸಿತ್ತು....

The greatest tragedy lies, while in satisfying all fantasy dreams ,searching for unrealistic happiness , ignoring all those things which once cherished our life before,finally ending up where even if we want we cannot get them back again....

ದ್ವಿಮುಖ

 




ಮರಳು ಗಾಡಿನ ಮಂಪರು
ಮಸುಗಟ್ಟಿದ ಮನಸ್ಸು
ಮರೆಮಾಚಿದ ಮರೀಚಿಕೆಯೇ ದ್ವಿಮುಖ.

ಮೌನ ಆಕ್ರಂದನ
ಅಸ್ಪರ್ಶೀಯ ಬಿಸುಗಟ್ಟಿದ ಹಾದಿ
ಮರಗಟ್ಟಿದ ತೊಳಲಾಟ ,ಹಿಂದೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಲಾರದ ಹಿನ್ನೋಟ .

ಸತ್ಯ ,ಮಿಥ್ಯಗಳ ನಿರಂತರ ಹೋರಾಟ
ಸಾವು ,ಬದುಕಿನ ನಿಗೂಢ ದರ್ಪಣ
ನಿಲುಕದ ಉತ್ತರಗಳಿಗೆ ಸತತ ಕಾದಾಟ
ಅರಿಯದ ಕಂಬನಿಗಳ ಅನಾಮಿಕ ನೋಟ

ವಾಸ್ತವ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಸಿಗದ ಕಡುದಾರಿ
ಸುಡುಬೆಂಕಿಯ ಕೆಂಸುಳಿಯ ಸಾವಿರ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು
ಮಾತು , ಮೌನಗಳ ವಿಕೃತ ಸಲ್ಲಾಪ
ಯಡಬಿಡದೆ ಹರಿದಿದೆ ಬಿಗುಮಾನದ ಬಿಸಿಲು

ಎಟುಕದ ಆಕಾಂಕ್ಷೆಗಳ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಚಿತ್ರಣ ದ್ವಿಮುಖ
ನೋವು ,ನಲಿವಿನ ಅರಿಯದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಉಸಿರಿಲ್ಲದ ಉತ್ತರ ದ್ವಿಮುಖ
ಅಸ್ಪಷ್ಟ ಆಯಾಮದಲ್ಲಿ ದೈತ್ಯ ಮಾನವಿ ಮುಖವಾಡ ದರಿಸಿ
ವಿರಾಜಿಸುವ ನಿರಂತರ ನಾಟಕ ದ್ವಿಮುಖ .

Hold me on.....

                  

A little girl and her mother were crossing a bridge.The mother was kind of scared so she asked her little daughter: "Sweetheart, please hold my hand so that you don't fall into the river. The little girl said: "No, mom. You hold my hand." What's the difference? Asked the puzzled mother. "There's a big difference,"replied the little girl. If I hold your hand and something happens to me, chances are that I may let your hand go. But if you hold my hand, I know for sure that no matter what happens, you will never let my hand go." In any relationship, the essence of trust is not in its bind, but in its bond. So hold the hand of the person whom you love rather than expecting them to hold yours.